الوپسی در بخش روانشناسی
الوپسی در بخش روانشناسی:
افراد مبتلا به آلوپسی در اثر عیوب ادراك شده در ظاهر خویش دچار پریشانی در حوزه های مختلف زندگی می شوند اغلب تصاویر و افكار مزاحم یا ناخوانده درباره ی ظاهرجسمانی بر آن ها هجوم می آورد و در نتیجه كیفیت زندگی وكاركرد روزانه آ نها كاهش مییابد. این اشتغالات ذهنی ناشی از هر نوع نقص در ظاهر است (هرچند مختصر). در مبتلایان به عارضه آلوپسی تغییرات، فشارها و تأثیرات متفاوتی بر زندگی بیمار و خانواده او دارد تعداد محدودی از بیماران، خود را به خاطرریزش مو وتغییرات ناگهانی ویا تدریجی "ناکامل" می دانند که این خود عاملی است که با افزایش احتمال ابتلاء به بیماریهای روانی ارتباط دارد. در حقیقت یکی از مضطرب کننده ترین جنبه های این بیماری، که به نظر می رسد نقش مهمی در سازگاری فرد مبتلا ایفا می کند، تغییرات تصویر تن است.
بهترین کمک و حمایت به بیماران الوپسی اره اتا حل و فصل تعارضات درونی و افزایش مهارتهای پذیرش (در مورد عوارض و علایم الوپسی) و عزت نفس افزایش امید و مثبت نگری و اصلاح نگرش نا کار امد نسبت به تصویر تن و ... است.
بهترین رویکرد گروهی و گروه مداراست. در جریان این رویکرد تاکید بر رها شدن قابلیت های بلقوه گروه و رشد استقلال و خود مسئولیتی اعضاست. با کمک رهبر گروه به منظور قبول مسئولیت ها در مورد نتایج کار گروهی می توان به این هدف نایل شد.
در این جمع انسان دوستانه ظاهر بینی جایی ندارد و نیازهای افراد گروه از دو منبع ریشه میگیرد: اول نیاز ما به دوست داشتن و مورد دوست داشتن قرار گرفتن و دیگری تمایل به مفید بودن و خدمت به کسانی است با آنها دردی مشترک داریم.
